Przykładowy przebieg leczenia pacjentów onkologicznych

Chirurg onkolog wybrał sobie trudną profesję. Praca ta jest ciężka i niewdzięczna, pomimo to coś musiało go pchnąć w tę stronę? Ludzie specjalizujący się w tego typu kierunkach mają ogromną potrzebę niesienia ludziom pomocy. Nie ważne, że jest ciężko! Istotne jest to, że pomogło się kolejnej osobie wyjść z choroby nowotworowej. Ważne jest to, że pacjent i jego rodzina mają uśmiech na twarzy, gdy dowiadują się, że choroba jest w odwrocie. I właśnie to pomaga lekarzowi trwać w swoim zawodzie!

Przykłady zadań chirurga onkologa

Chirurgia onkologiczna to dotychczas najskuteczniejsza metoda w leczeniu nowotworów. Niestety jest to metoda inwazyjna oraz w wielu przypadkach ekstremalna. Często wiąże się z nieodwracalnymi skutkami, mowa o ubytkach na ciele, jakich nie da się odratować. Jednakże ponad 60% chorób nowotworowych daje się zwalczyć przy użyciu właśnie chirurgii onkologicznej.

Mimo stosunkowo dużej skuteczności nie jest to pierwszy wybór przy leczeniu chorób nowotworowych. Czasami wystarczy tylko drobna interwencja chirurga, w celu wzięcia wycinka zmiany skórnej. Stosuje się również zabiegi uśmierzające, czyli paliatywne. Dochodzi do tego w ekstremalnie ciężkich przypadkach, gdy choroba nowotworowa jest na tyle zaawansowana, że nie da się uratować pacjenta. Zabieg ma na celu udoskonalić wygodę w ciężkim czasie.

Stopniowy oraz regularny rozwój medycyny daje lekarzom coraz to nowe narzędzia do walki o ludzkie życie lub zdrowie. Dzięki temu możliwości, jakie może wykorzystać chirurg, znacząco się polepszyły. Jest to wyjątkowo istotne przy niezwykle trudnych i skomplikowanych operacjach, związanych ze sporą utratą krwi. Operacje stały się bardziej kontrolowane i skutkowały coraz bardziej pozytywnymi rezultatami.

Dzięki poznaniu i użyciu metod odtwórczych oraz metod rekonstrukcji powstały szanse na tworzenie coraz lepszych protez kostnych bądź naczyniowych. Protez, gdzie koryguje się niedobory tkanek, dzięki temu chirurgia już nie kojarzy się ze skrajnością – amputacją.

Czy praca chirurga onkologa wymaga dużego zaangażowania?

Kiedyś pośród chorych panowało przekonanie, że wycinanie zmian nowotworowych jest zagrażające, gdyż cięcie guza stopniowo powodowało jego odrastanie. Wiedza medyczna nie była jeszcze w tej materii wystarczająco rozwinięta, stąd pozbywano się wyłącznie widocznej zmiany. Aktualnie wycina się guz wraz z całą otoczką zdrowych tkanek, to podstawowa różnica rzutująca na rezultaty operacji chirurgicznych.

Niezwykle istotne jest szybkie reagowanie i podjęcie działań chirurgicznych w przypadku choroby nowotworowej. Odpowiednie monitorowanie i podjęcie leczenia we właściwym momencie może ochronić chorego od śmierci. Nie można dopuścić do leczenia zachowawczego oraz biernie odsyłać chorego od szpitala do szpitala. Osoby chore także nie powinny bagatelizować i przeciągać konieczności leczenia. Im wcześniej profesjonaliści zajmą się nowotworem, tym większe szanse zyskuje chory.

Chirurg onkolog rozpoznaje nowotwór na bazie badania histopatologicznego – próbki chorych tkanek albo na podstawie oceny cytologicznej badanych komórek. Wykonywane są operacje służące właściwej diagnozie i rozpoznaniu – laparotomie. Wykorzystywana jest dodatkowo biopsja celowana, wykonana przy użyciu aparatu USG albo TK. Zmiany łatwo dostępne (np. na skórze) są wycinane i dopiero poddawane badaniu. Ze zmian trochę większych oraz bardziej ukrytych są pobierane wycinki guza.

Bywa, że komórki nowotworowe występują również poza obszarem guza. W takim przypadku chirurg onkolog musi zastosować immunoterapię bądź chemioterapię. Dochodzi do tego, gdy zarażone miejsca znajdują się już poza działaniem lekarza oraz niezbędne jest wykorzystanie innych, mniej agresywnych środków.

Praca w poradni chirurgii onkologicznej a odporność psychiczna

Pamiętajmy, że profesja chirurga onkologa wiąże się z dużym ryzykiem wypalenia zawodowego. Specjaliści każdego dnia podejmują trudne decyzje, które ratują życie pacjentów chorych na raka. Muszą być codziennie gotowi na niełatwe wyzwania, a także przekazywanie smutnych wiadomości. Organizm chorego jest przeciążony i słaby, toteż lekarz ma jeszcze trudniejsze zadanie, ponieważ musi dodatkowo dbać o regenerację organizmu pacjenta.